ข้าวเกรียบปากหม้อ ขนมไทยโบราณ

ข้าวเกรียบปากหม้อ  ขนมโบราณ ที่เกือบจะถูกมองข้าม คุณสามีเล่าให้อีชั้นฟังว่าเห็นคุณแม่แอ๊ด(แม่สามี) ทำข้าวเกรียบปากหม้อขาย ตั้งแต่จำความได้ ตอนนั้นคุณสามีจำได้ว่า คุณสามีสุดหล่อไม่ค่อยจะชอบรับประทานซักเท่าไร เพราะคิดว่า มันไม่เห็นจะอร่อยตรงไหน คุณแม่จะใช้หม้อดิน (หม้อแม่นาค) ลำดับต่อไปก็ใช้ผ้าสีขาวบริสุทธิ์ผูกรัดตรงปาก(หม้อ) มองๆ ไปก็เหมือนหม้อ ที่อาจารย์คง จัดเตรียมไว้สำหรับ จับวิญญาณ ใส่เพื่อจะนำไปถ่วงน้ำ ตามที่เราเคยเห็นกันในภาพยนตร์สยองขวัญ เรียกง่ายๆ  ว่าหนังผีนั่นแหละ

แต่เท่าที่สามีอีชั้น สังเกตุเห็นได้ในครั้งเมื่อเยาว์วัย  ก็คือ มันจะมีลูกค้าเข้ามาสั่งซื้อไม่ขาดสาย จนคุณแม่ท่าน ทำไม่ทัน และไม่พอจะขาย  มีบ่อยครั้ง ที่ต้องสั่งไว้ล่วงหน้า มิฉะนั้น จะไม่ได้ลิ้มรสความอร่อยของขนมที่ว่านี้  

คุณสามี จรลีจากบ้านเกิดที่ อำเภอรือเสาะ จังหวัดนราธิวาส สุดปลายดาบขวาน มานานนับสิบปี  แต่ก็ได้ทราบข่าวคราวของข้าวเกรียบปากหม้อจากปากคุณแม่ ว่า ได้ส่งให้คุณน้า สืบทอดเจตนารมย์ในการให้บริการต่อ เพราะท่าน เริ่มจะทำไม่ไหว  คุณสามี เธอก็มิได้ใส่ใจ เพราะมีงานการทำเหมือนจะมั่นคงอยู่แล้ว แต่ไอ้ที่ว่าแน่ มันก็มักจะไม่แน่ การงานเริ่มสั่นคลอน อีกทั้งสภาพเศรษฐกิจ ยุดหน้ากากขาว หน้ากากแดง หน้ากากหลากสี "อืมม การเมืองไม่ยุ่ง ดีกว่านะท่าน เดี๋ยวจะไม่ได้ขายข้าวเกรียบปากหม้อ" จึงคิดที่จะหากิจการอะไรสักอย่าง เพื่อเพิ่มรายได้  คิดอยู่หลายตลบ คุณสามีก็เลยแนะนำว่า น่าจะเอาข้าวเกรียบปากหม้อ ของคุณแม่ ซึ่งตอนนี้ กลายเป็นคุณย่าไปซะแล้ว หลังจากที่เราสองคนได้ พพยายามทำงาน จนได้กำเนิดลูกเทวดามาหนึ่งคน  ชื่อว่า "น้องไตรตั้น" เพราะฉะนั้น จากนี้ไป เราขอแทนตัวท่านว่า คุณย่าจะดูดีกว่า (แก่กว่าว่างั้น)

น้องไตรตั้น

ข้าวเกรียบปากหม้อ 

เราก็ได้โทรศัพท์หาคุณย่า โดยทันทีทันใด เพื่อจะให้ท่านเดินทางมายัง ภูเก็ต เพื่อสอนให้อีชั้น ทำข้าวเกรียบปากหม้อ แต่มีเหตุ ที่ทำให้คุณย่าเดินทางมาหาเราไม่ได้ เพราะท่านติดภาระกิจอันยิ่งใหญ่เพราะต้องดูแล เจ้าหลานชาย ซึ่งเป็นลูกชายของ น้องชายคุณสามี ถึงสองพระหน่อ  แต่ทำอย่างไรได้ เพราะเราตั้งใจเอาไว้แล้วว่า อยากจะนำเอาขนมปากหม้อสูตรของคุณย่าท่าน มาทำธุรกิจ และอีกอย่าง เพื่อไม่ให้มันสูญหายไปกับกาลเวลา อย่ากระนั้นเลย ในเมื่อคุณย่าของน้องไตรตั้น ไม่สามารถเดินทางมาถ่ายทอดวิชาให้กับลูกสะใภ้ แสนจะกตัญญููเยี่ยงอีชั้นได้ ในยุคเทคโนโลยี่ แบบนี้ มันก็ไม่ยากหรอก ท่านๆ  อย่าคิดนะว่า คุณย่าท่านจะมี line หรือว่า facebook   email address อีชั้น ก็เลยต้องโทรศัพท์ติดต่อท่าน เพื่อจะให้ท่านถ่ายทอดวิชา ให้ทางโทศัพท์  มันไม่ง่ายเลยนะ ที่จะเรียนการทำขนมโบราณ ให้ได้ตรงตามต้นตำรับ เพียงแค่การคุยทางโทรศัพท์ อันนี้ ต้องเรียกว่า เป็นความเก่งกาจของอิชั้นโดยแท้ ที่สามารถเรียนรู้ และทำการฝึกฝน การทำขนมข้าวเกรียบปากหม้อ จนเกือบจะเหมือนเจ้าของสูตรแท้และตั้งเดิมเช่นคุณย่า

น้องไตรตั้น ถ่ายกับคุณย่า และอาแขก 

 มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรือ ฟลุ๊ค แต่อย่างใด ทั้งนี้มันขึ้นอยู่กับการใส่ใจ จดจำ ทดลอง พิสูจน์ แหม ฟังดูแล้ว เหมือนอีชั้นจะเป็นนักวิทยาศาสตร์ นะเจ้าคะ แต่มันก็ไม่ได้แตกต่างกันเลย เพราะต้องใช้วิธีที่ว่า นี้จริงๆ 

อีชั้น ได้ทำการทดลองสูตร ทำข้าวเกรียบปากหม้อ วันแล้ววันเล่า แจกไปทั่วๆ ทั้งซอย เพื่อทำประชามติ ว่า ขนมของคุณย่า ที่ได้ร่ำเรียนมา  จะออกสู่สาธารณะชน ได้หรือยัง ผลปรากฎว่า ทั้ง "เจ๊จู ปากซอย คุณยายเวียง กลางซอย  โกพรเพื่อนบ้านกำแพงติดกัน น้องหมูบ้านเยื้องๆ  " ทุกคน ออกเสียงลงคะแนน 100% ว่า ขายได้แล้ว  อีชั้นขอยืนยันต่อ กกต  (คณะกรรมการติดตั้งตู้โทรศัพท์) ว่าไม่ได้ซื้อเสียงมาแต่อย่างใด 

ความมั่นใจเริ่มต้นนับตั้งแต่วันนั้น  มิเสียแรง ที่ได้ฝึกฝนมา ส่วนคุณสามีนั้น ไม่ต้องกล่าวถึง เพราะชมภรรยาสุดที่รักอย่างอีชั้น ไม่ขาดปาก จนบางครั้งอีชั้นคิดว่า น่าจะเรียนเชิญ "คุณชาคริต" แห่งรายการ "เชฟกะทะเหล็ก" มาร่วมชิม เพื่อสร้างความมั่นใจ 

"คุณชาคริตครับ สิ่งที่เห็นเป็นลูกๆ รีๆ อยู่ด้านหน้า เค้าเรียกว่าหม้อนะครับ " 

เอาละ ฝีมือก็มีแล้ว ความมั่นใจก็มีแล้ว คราวนี้ ขึ้นอยู่กับทำเลแล้วหละ  

นี่แหละ เป็นกำเนิดของข้าวเกรียบปากหม้อ อันแสนจะอร่อย ของตลาดกะทู้ จังหวัดภูเก็ต 

คราวต่อไป จะมาดูความก้าวหน้า ว่าจะไปถึงไหนกัน

 
กิจวัตรประจำวัน ของอีชั้นคือต้องไปส่งน้องไตรต้้นให้ถึงโรงเรียนก่อนเวลา 07.45 น.  จากนั้นก็มุ่งตรงไปยังตลาดดาวน์ทาวน์ตลาดสดเก่าแก่ของเมืองภูเก็ต เพื่อเลือกซื้อผัก อันมีผักกาดหอม ผักชี และพริก ต้องเลือกเอาที่สดๆ สวยๆ เพื่อใช้เป็นผักแกล้ม ข้าวเกรียบปากหม้อ

ด้านหน้าตลาดสดดาว์นทาวน์ 

แผงขายผักสด 

ช่วงนี้ ผักแทบทุกชนิดราคาแพงเอามากๆ  ขึ้นลงแข่งกับราคาทองคำ และน้ำมันกันเลยทีเดียว แต่อิชั้น มีทางเลือกซะที่ไหนกัน จำเป็นต้องใช้ผักเหล่านี้ เป็นผักแกล้ม มีเรื่องเล่าตลกๆจากน้องสาวของอิชั้น เมื่อวันก่อน (วันไหนก็ไม่ทราบได้) ซื้อ ขนมสาคูไส้หมู มาทาน แต่ พระเจ้าช่วยกล้วยปิ้ง สิ่่งที่เป็นผักแกล้มดันเป็น แตงกวา เสียนี้ เอาหละสิ อิชั้นเลยสงสัยว่า เดี๋ยวนี้เค้าใช้แตงกวา เป็นผักแกล้มทานกับสาคูไส้หมูแล้วหนะเหรอ คงเป็นเพราะราคาผักแกล้ม มันแพงเอามากๆ  แม่ค้าเลยต้องการจะลดต้นทุน อันนี้ก็ไม่ว่ากัน ก็แหม เราเป็นแม่ค้าเหมือนๆ กันนี่นา แต่อิชั้น คงไม่เอาหน่อไม้ หรือว่า ถั่วฝักยาว มาให้ลูกค้าสุดที่รักทานแก้มกับข้าวเกรียบปากหม้อหรอก นั่นมันก็กระไรอยู่ 

เดินเลือกหาซื้อ ผักและของจำเป็นเสร็จสิ้นกระบวนความแล้ว ก็กลับมาบ้าน ในขณะที่คุณสามีเธอก็ออกไปทำงาน กว่าจะกลับมาก็โน่นแหละ ไปรับน้องไตรตั้นกลับมาจากโรงเรียนตอน 4 โมงเย็นพอดี   

ภาระกิจประจำวันของแม่ค้าข้าวเกรียบปากหม้อ อย่างอิชั้น จะมีอะไรมาก จัดเตรียมสิ่งของเพื่อไปขายต้องไม่ให้ขาดตกบกพร่อง เป็นสิ่งจำเป็นอย่างมาก เพราะ สถานที่จัดจำหน่าย ไม่ได้อยู่ใกล้ๆ เลย ห่างจากบ้านของอิชั้น ราว ๆ  12 กิโลเมตร